Het is zover. Track opent opnieuw zijn deuren. Na zeven weken van quarantaine is er een versoepeling van de maatregelen waardoor ik opnieuw patienten kan ontvangen. Er was eigenlijk nooit een verbod op kinesitherapie, maar doordat dit niet werkbaar was en voor de veiligheid van mezelf en de patienten zag ik mij genoodzaakt om voorlopig te sluiten. Het was de start van een lange periode, waarin we allen moesten en nog steeds moeten zoeken naar een manier om hiermee om te gaan. Een periode waarin wij als maatschappij een oplossing zochten om te overleven, om te leven met Corona.
De noodzakelijke behandelingen konden worden verdergezet via video-consultaties. Oefeningen geven via webcam, het was eens iets anders. Een storing in de Wifi, en plots kan iedereen een uur in plankpositie blijven staan.
Wij mensen zijn echter sociale wezens, we hebben contact nodig met anderen. En dan is contact via webcam een hulpmiddel, maar niet de ideale vervanger voor dit menselijk contact.
Heel deze periode deed me echter iets belangrijks beseffen. Hoe graag ik mijn job doe. Hoe graag ik elke dag jullie, patienten, klanten ontvang en je zo optimaal mogelijk probeer te helpen. Volgens sommigen is geluk in het leven deels toe te schrijven aan het vinden van een passie. Wel, dan ligt mijn passie zeker in mijn beroep. En het maakt me dan zo gelukkig dat ik opnieuw van start kan gaan.
Het voelt als een eerste schooldag. Alles wordt in gereedheid gebracht. Inkopen van ontsmettingsproducten, doekjes, mondmaskers, extra handdoeken… Want dit is nog steeds geen normale periode. Het is een overgangsperiode. Het is wachten op het moment waarop we opnieuw zoals voorheen kunnen leven en werken. Wanneer dit zal komen? Daar durft voorlopig niemand zijn hand voor in het vuur te steken. Zelfs Marc niet.
Handen ontsmetten. Patiënten 1 op 1 behandelen. Alles wat aangeraakt wordt keer op keer ontsmetten. Handen ontsmetten. Manueel contact enkel indien een behandeling dit vereist. Tafel ontsmetten. En opnieuw handen ontsmetten. Het zijn de maatregelen die maken dat ik mijn beroep op de meest veilige manier kan uitvoeren.
Maar als dit nodig is om bij beroep weer enigszins te kunnen uitvoeren, dan doe ik dit met veel plezier, zeer graag, want een mondmasker bedenkt je neus en mond, maar ook met je ogen kan je lachen.
Ik kijk er alleszins naar uit om opnieuw te starten in Track. Ik hoop jij ook.
Tot snel!
Wouter
